در هنگام خواندن آیه اول سوره انبیاء از حزب شصت و پنجم قرآن كريم می خوانیم كه مي فرمايد:

اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِى غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ

ترجمه :

(زمان ) حساب مردم نزديك شده است ، در حالى كه آنان در بى خبرى ، (از آن ) روى گردانند!

نكته ها

O سؤ ال : با توجّه به اينكه معناى ((غفلت )) بى توجّهى نسبت به چيزى ، و معناى ((اعراض )) روى گرداندن با توجّه از چيزى است ، پس چگونه غفلت و اعراض در كنار هم مطرح شده اند؟

پاسخ : غفلت و بى توجّهى دو گونه است :

الف : غفلتى كه شخص با هشدار بيدار مى شود.

ب : غفلتى كه مقدّمه ى اعراض است ، يعنى شخصِ غافل نمى خواهد بيدار شود. همچون كسى كه خودش را به خواب زده كه با صدا زدن نيز چشم خود را باز نمى كند.

O از آنجا كه غالب مردم از معاد و حساب غافلند، خداوند اين غفلت را به همه مردم نسبت داده است وگرنه هميشه گروهى از مردم ، استثنا هستند. در آيه 97 همين سوره ، به اقرار به غفلت از زبان خود مردم نيز اشاره شده است . ((يا ويلنا قد كنا فى غفلة من هذا))

در این زمینه بخوانید: نگاهى به مسئله حساب در روز قيامت در آیات قرآن مجید

پيام ها :

1 حسابرسى مردم قطعى است . (اقترب ) (بكار رفتن فعل ماضى به جاى مضارع ، نشانه ى قطعى بودن است .)

2 قيامت و زمان حسابرسى را دور نپنداريم . (اقترب )

3 حساب ، براى همه انسان هاست . (للناس )

4 نظم وحساب ، لازمه ى يك زندگى كامل است . (حسابهم ) (انسان ، پديده اى تصادفى نيست ، بلكه موجودى هدفدار و بر مبناى حساب و محاسبه است .)

5 گاهى بايد براى جذب حواسها، سخن را كوبنده و هشدار دهنده آغاز كرد. سوره با جمله (اقترب للناس حسابهم ) شروع شده است .

6 اين حساب است كه به سراغ انسان ها مى آيد، هر چند آنان از حساب ، غافل باشند ويا از آن بگريزند. (اقترب للناس حسابهم ) ونفرمود: ((اقترب الناس الى حسابهم ))

7 غفلت ، زمانى خطرناك است كه بر اساس بى اعتنايى باشد. (غفلة معرضون )

 

منبع: تفسير نور / حجة الاسلام محسن قرائتى / تفسير ذيل آیه 1 سوره انبیاء